Over schuldige en onschuldige Palestijnen.
Er is veel veranderd in de manier waarop we naar de genocide in Gaza kijken. Maar een oordeel blijft nog hardnekkig in stand. Steeds opnieuw wordt vermeld hoeveel van de slachtoffers bestaan uit vrouwen en kinderen. Dit mantra heeft een vreemd effect. Dat de Palestijnse bevolking wordt opgedeeld in ‘onschuldigen’; vrouwen en kinderen en ‘schuldigen’; de mannen. En dat is problematisch.
Door Anja Meulenbelt
Er is veel veranderd in de afgelopen twee jaar, sinds Hamas een aanval deed op Israël, en in praktisch alle kranten hetzelfde mantra verscheen: terreurgroep Hamas viel Israël aan, en Israël moet zich dus verdedigen. We weten allemaal hoe het komt dat de meeste kranten tegenwoordig heel andere koppen publiceren: koppen waarin zonder excuus wordt vermeld waar Israël zich schuldig aan maakt: aan de verwoesting van Gaza, aan dagelijkse moorden, aan bewust ingezette verhongering. Aan een genocide. Het valt niet meer te ontkennen. De Holocaust, de grote genocide in de vorige eeuw, was voor ons als publiek niet zichtbaar. De enormiteit en gruwelijkheid ervan werd pas duidelijk toen de concentratiekampen werden opgeruimd. De grote genocide van deze eeuw kunnen we dagelijks volgen op de tv. En behalve voor de allerlaatste geharnaste Israel verdedigers valt het niet meer te ontkennen dat een geheel volk in hun bestaan bedreigd wordt. Wat de pijnlijke vraag oproept hoe het mogelijk is dat de nazaten van de joden die destijds massaal werden vermoord dit nu de Palestijnen aandoen. Met als excuus dat zij recht hebben op veiligheid en dus op een eigen land - ook al weten ze heel goed dat daar al andere mensen woonden.
“Wie hebben recht op het etiket slachtoffer? De ‘onschuldigen’. ”
Er is dus veel veranderd in de manier waarop we naar deze genocide kijken, nee het is geen oorlog, een oorlog speelt zich af tussen landen. Niet tussen een bezetter en een bezet volk. Maar een oordeel blijft nog hardnekkig in stand. Het begon er mee dat steeds opnieuw werd vermeld hoeveel van de doden bestonden uit vrouwen en kinderen. Dat had een functie. Het liet zien dat het niet voornamelijk de strijders waren die werden gedood, maar voor het grootste deel niet strijdende burgers. Maar dit nieuwe mantra heeft een vreemd effect. Dat de Palestijnse bevolking wordt opgedeeld in ‘onschuldigen’ (vrouwen en kinderen) en ‘schuldigen’ - de mannen. Mohammed El-Kurd heeft een belangrijk boek geschreven dat nu ook in het Nederlands is verschenen: Perfecte slachtoffers. Wie hebben recht op het etiket slachtoffer? De ‘onschuldigen’. Wat betekent, schrijft El-Kurd, dat de Palestijnse mannen, of ze vaders zijn of strijders of beide, gedemoniseerd mogen worden. Alsof je die gewoon mag afslachten.
Hier heeft het mee te maken. Eens zijn we zo stom geweest, wij in het voormalig koloniale westen, om de belangrijkste verzetsorganisatie van Palestina op dit moment, Hamas, weg te zetten als terroristen. Wat ze ook doen, en wie de moeite neemt om zich op de hoogte te stellen van de geschiedenis van het Palestijnse verzet dat al begonnen is vóór 1948 weet dat het verzet werkelijk alles heeft geprobeerd van diplomatie en vreedzaam verzet tot het gebruik van wapens. Die weten dus ook dat er vóór 7 oktober al regelmatig dodelijke bombardementen op Gaza plaats vonden. En die kunnen zelf nagaan dat de zionisten al voor ze een officieel leger hadden meesters waren in terreurdaden.
Recht op gewapend verzet
Dit is het punt. Volgens het internationale recht heeft een bevolking die onder bezetting moet leven het recht op verzet, ook, als het niet anders kan, op gewapend verzet. Toen eenmaal de apartheid in Zuid Afrika was afgeschaft, vergaten we gemakshalve dat we Mandela eens ook een terrorist hebben genoemd. Het wordt hoog tijd dat de erkenning die we aan het ANC als bevrijdingsbeweging hebben gegeven ook gaat gelden voor het Palestijnse verzet. Het valt niet langer te ontkennen dat ze alle redenen hebben om met de middelen die ze hebben te vechten voor hun voortbestaan.
Mag je dan geen kritiek op ze hebben? Ja, dat mag. Geen verzetsbeweging heeft geen fouten gemaakt, heeft geen grens overschreden, ook het ANC niet. Maar. Zorg dat je weet waarover je het hebt. Wat het Palestijnse verzet betreft zijn we in Nederland behoorlijk geindoctrineerd. Het helpt niet dat we als oudkolonialen vooroordelen hebben over Arabieren en moslims. En we vergeten dat in het overwegend islamitische Palestina van voor 1948 vreedzaam samengeleefd werd met joden en christenen. Het wordt tijd dat we om te beginnen ons respect tonen voor de legitieme Palestijnse bevrijdingsstrijd, en niet alleen tranen laten over de vermoorde kinderen.
